Ik ben Soma’s Legacy Mette, zeg maar gerust “Mette”.
Mijn ouders zijn rasechte Australische herders die met hun baasjes in 2020 vanuit het verre Amerika naar België verhuist zijn en alwaar ik uiteindelijk het eerste levenslicht zag. Mijn ouders (en ik dus ook) hebben een Amerikaanse stamboom (AKC), die vele generaties terug gaat. Maar ikzelf heb ook een stamboom gekregen van FCI (KMSH).
Maar genoeg over mijn ouders…. Wie ben ik?
Ik ben een echte atleet met vele namen…ontsnappingskoningin, zwarte speer…frisbee clown… waterrat… Maar de mooiste bijnaam vind ik toch wel ‘Black Shadow’! Lijkt wel iets vanuit een serie van Marvels! Ik ben dus in feite een beetje een super Aussie.
Als pup klom ik al heel snel uit de puppy kennel! Tot ergernis van de fokkers. 
Dit heel eenvoudig omdat ik graag bij mensen vertoef. Sommigen noemen het verlatingsangst maar met angst heeft dit niks te maken (zeg ik zelf). Ik wil gewoon bij mijn baasjes zijn…altijd.

Ik ben eveneens gezegend met een slanke en atletische uitstraling en een hele donkere vacht in drie kleuren. Ik loop als de snelste uit onze kennel én ben  steeds onvermoeibaar. Hou van lange afstanden over bospaden, heide en grasvelden. Mijn vacht is perfect hiervoor gemaakt. Niet te vol, mooie lange fijne haren, ook weer niet teveel vacht zodat ik lekker koel blijf tijdens de zwaarste inspanningen.
Lopen en zwemmen doe ik heel graag. Maar dikke takken uit het bos sleuren en dan deze voor de voeten gooien van mn baasjes …dat vind ik toch de leukste activiteit. In mijn opwinding wordt ik soms wel vocaal wat niet altijd gewaardeerd wordt maar hé, mijn enthousiasme is wat het is, deze kan ik (nog niet) zo goed bedwingen. Mijn enthousiasme, en vrolijkheid wint het altijd.
Als de andere roedel leden meespelen vind ik super leuk. Ik zie ze heel graag maar telkens opnieuw nemen ze mijn stokken of andere voorwerpen van me af. Ook al ben ik sneller en heb ik deze al eerste. Vechten ga ik er niet voor doen. Dat doe ik nooit…of toch bijna nooit.
Maar pas op!!! Ik sta voor mn baasje(s) en als er toch iemand dreigend te kort bij mijn baasje komt zoals die vreemde jogger laatst, die rakelings achter mn baasje doorliep, tja dan laat ik zien dat ik er ook ben. Helaas jammer van de jogger zijn broek.
Ik ben geen showlijn. Ben wel superknap maar geen showlijn.
Ik ben een semi werklijn (zeggen ze toch) maar om alle vooroordelen maar gelijk van tafel te vegen, we zijn juist hetzelfde als de show lijnen alleen… tja alleen veel beter. Sneller en behendiger dat spreekt voor zich. We zijn gebouwd hiervoor en dat zie je in één oogopslag. Onze vacht vraagt haast geen aandacht, die reinigt zichzelf en is snel droog. We zijn wat kleiner van postuur, veel beweeglijker, misschien iets meer aanwezig en staan wat sneller paraat voor onze baasje en houden alles misschien juist iets scherper in het oog en waken er over dat alles en iedereen veilig is.
Maar altijd even lief voor iedereen in onze roedel.
Kortom we zijn geknipt voor onze taken.
Taken? Ja zeker …taken!
Daar houden we meeste van. Ook kunnen we wel genieten van ‘het niks doen’ maar geef ons toch maar een taak.  Ook al zijn het niet meer de taken die onze verre voorouders dagelijks deden, uren aan één stuk over onherbergzaam terrein over ontzettend lange afstanden dagen na elkaar de runderen hoeden. Voor ons zijn het andere taken zoals hiking, bike-joring, frisbee of agility…
Wij houden van actief bezig zijn met ons baasje. En dat laatste mag je letterlijk nemen…met ons baasje in de buurt zijn wij het meest gelukkig.
Ik alvast wel.